کنارِ هم نبودگان!

یکی از شانس‌های مهم جمهوری اسلامی این است که کلیت مردم ایران، زیر هر فشاری باشند، وقتی صحبت دشمن خارجی به میان آید، اختلاف و حتی زیر ستم بودن دیروز خود را کنار می‌گذارند در برابر دشمن امروز. این نکته اظهر من الشمس را بارها و بارها در بازجویی توی سرم کوبیده‌اند تا منِ مثلا نماینده/ هم‌کار/ علاقه‌مندِ خارج –از نظر آن‌ها- یادم نرود این هم‌دلی و هم‌بستگی مردم را در مقابل کارها/ توطئه‌های امثال منِ پشت میز بازجویی.

حالا در روز پرالتهاب تهران، بخشی از هم‌فکران و هم‌نظرانِ همان بازجوها، یادشان رفته همین شانس تاریخیِ موجبِ بقای حکومت را. به همین خاطر است که به جای تسلیت و ابراز هم‌دردی و کنار حادثه‌دیدگان بودن، چنان درگیر و مصمم بر انتقام از حریف انتخاباتی خویشند که در حادثه خون‌بار تهران و جان دادن و زخم خوردن ده‌ها نفر از هم‌وطنان، آن‌چه در واکنش‌شان محسوس است، ردی از شادی و شعف بر خود دارد. آن بازجوها حالا کجا هستند که ببیند هم‌فکران‌شان، و در واقع، بخشی از بدنه حکومت، به چه درجه‌ای از حضیض انسانیت و اخلاق رسیده اند... این‌ اظهار نظرهای منتشرشده در صفحه‌های مجازی مورد تایید را دیده‌اند آن برادران؟

-حمید رسایی: آهای کرباسچی، آهای تاجزاده، آهای اونایی که می‌گفتید با برجام امنیت آوردین، امروز کجا بودین؟ نمی‌خواید با تروریست‌ها مذاکره کنید؟ راستی اینا کجا هستن؟ #نه غزه، نه لبنان، جانم فدای ایران.

-احمد توکلی: وقتی خبر حمله داعش، این خون‌ریزان متحجر پیرو اسلام آمریکایی را شنیدم، گفتم چشم آقای کرباسچی و مانند او روشن.

-الیاس نادران: آقای روحانی اگر تروریست ها را می گرفتند باید چه می کردند که امثال شما بعدا انگ نزنید؟ امیدوارم کشته شدن جنایت کاران، فردا سوژه انتخاباتی نشود.

-سیده محدثه حسینی: آقا من می‌گم این بیست‌وسه میلیونی که به روحانی رای دادن اگه قر و فراشون تموم شده بیان از مرزهای تهران دفاع کنن تا زبون ما یه کم کوتاه بشه.

برادر بازجوی من، به خصوص این نقل قول آخر، این حرفِ دو هفته قبلِ این دخترخانم ظاهرا سیاست‌مدار را هم دیده‌ای شما؟ پس یعنی دفاع و کنترل دست خودشان و خودتان بوده دیگر؛ نه؟! نمی‌دانم حرف دل خودت چیست و نظر شخصی/واقعی‌ات کدام. پس بگذریم... اما بدان که این نوشته را بارها نوشتم و تغییر دادم، تا در نیاید از دهانم آن کلماتی که نه در شأن نوشتار است و نه در شأن گفتار، ولی لایق واقعی‌اش گویندگان همین جمله‌های بالا هستند و همین همیشه مدعیان.

ناصر صفاریان

هفده/ خرداد/ نودوشش