فیلم ها



 
 
 
مستند «خاطره‌های خط‌خطی» به کارگردانی ناصر صفاریان، برای سومین بار، در سویٔد به نمایش درمی‌آید.
 
به گزارش ایسنا، این مستند در سال‌های گذشته، دو بار در سویٔد به نمایش درآمده بود و حالا در برنامه «شب فرهنگی آپسالا»، در تاریخ دهم سپتامبر (نوزدهِ شهریور)، برای سومین بار در شهر آپسالای این کشور نمایش داده خواهد شد.
 
«خاطره‌های خط‌خطی» یکی از فیلم‌های سه‌گانه‌ای‌ست که ناصر صفاریان چند سال قبل درباره ترانه‌های ایرانی ساخت. این فیلم که در فاصله سال‌های هشتادوشش تا هشتادوهشت کارگردانی شده، در سال نودوسه مورد بازبینی دوباره و تغییر اساسی قرار گرفته؛ طوری که به گفته صفاریان، به کلی فیلم دیگری شده: «همیشه معتقدم این‌شکل مستندهای گفت‌وگومحور و آرشیوی، نیاز به تغییرات تکمیلی و ریزه‌کاری‌هایی‌دارد که باید با کمی فاصله زمانی انجامش داد. البته هیچ کدام از فیلم‌هایم این‌قدر دچار تغییر نشده؛ طوری که این بار، دیگر اسمش عوض‌کردن و حذف و اضافه یکی‌دو صحنه نبود و پنج سال بعد از ساخت فیلمی که اسمش «خواب خورشید» بود، برگشتم سراغش و چیزی را که به دلایلی دل‌خواهم نبود، تبدیلش کردم به این فیلم. البته تغییر «خاطره‌های خط‌خطی» به همین‌جا محدود نماند و خودش شد دو نسخه متفاوت؛ یکی با تصویرسازی و حضور راوی و یکی در شکلی اطلاع‌رسان و در قالبی مناسب‌تر برای نمایش تلویزیونی؛ ولی خب اولی به هر حال شد نسخه دل‌خواهم، چرا که روایت شخصی هم دارد و به هر حال، یک‌جورهایی «دلی» هم هست.»
 
این فیلم به موج ترانه‌های ضدعاشقانه و استقبال از آن در دهه هشتاد خورشیدی می‌پردازد و پیشینه این‌گونه صحبت از نفرت به جای عشق در ترانه‌های گذشته ایرانی را مورد اشاره قرار می‌دهد.
 
در این نسخه، تصویرسازی‌هایی با حضور باران کوثری صورت گرفته و بابک بذرافشان تصویربردار فیلم بوده است. هماهنگی و برنامه‌ریزی با ماهور احمدی و صدابرداری با بابک سالک بوده و پیام پارسافر و سلمه اربابون تدوین‌گران فیلم هستند.
 
احمدرضا احمدی، جمشید ارجمند، شاهکار بینش‌پژوه، فؤاد حجازی، پری زنگنه، محمد سریر، محمدعلی شیرازی، علی‌رضا عصار، یغما گلرویی، علی‌رضا میرعلینقی و افشین یداللهی هم صاحب‌نظرانی هستند که در فیلم حضور دارند.
 
 
 
 
خبرگزاری ایسنا
هجده/ شهریور/ هزاروچهارصدویک
 
 
 
 
 
...راستی، بنده آن‌جا نیستم و این‌جا هستم؛ در «مرز پرگهر»ِ خودمان!
 
عکس هم از پویان فقیری است، سرِ صحنه فیلم‌برداری، سالِ هشتادوهفت، روزهایی که هنوز می‌شد این‌طوری خندید...