از صدقه سرِ مدیریتِ هیاتی و ناکارآمد و بی‌حسابیِ مملکت، آن‌قدر پشتِ‌به‌پشت، بلا در بلا شده روزگارمان، که یک طرفِ ملک را باد و خاک می‌بَرَد و طرفی را آب و دیگرطرفش را آتش. تهِ تهش هم یک پیام تسلیت است و شعار بر شعار و گردش گردونه بر همان مدار؛ تا آب‌ها از آسیاب بیفتد و برسیم به فرداروز و بلای بعد... امید بهبود هم که رویاست در این‌چنین دورۀ شب و روز: «رویایِ تسکینِ این دردِ تکراری»
ناصر صفاریان
چهارده/ اردی‌بهشت/ نودوشش