درباره نمایش برخی آثار در شبکه های ماهواره ای

ناصر صفاریان

چندین و چند بار از چندین و چند جا مواخذه شده ام و پاسخ گو بوده ام که چرا فیلم هایم را به فلان شبکه تلویزیونی فروخته ام. نظر این بزرگواران این بوده که چرا از این طریق، با این کانال و آن کانال دارای پخش ماهواره ای همکاری کرده ام. همواره هم توضیح بنده این بوده که دادن فیلم ، مصداق همکاری نیست.
چرا که این فیلم ها به شهادت اخبار رسانه ای و عنوان بندی شان، چند سال قبل ساخته شده و نمی تواند موردی برای همکاری با یک تلویزیون جدید باشد. ضمن این که نه تنها - اغلب شان- مجوز پخش جمهوری اسلامی دارد و معیار ها و ضوابط این جا درش رعایت شده ، که تهیه کننده اش خودم هستم. در واقع، سفارشی در کار نبوده که بگوییم برای جایی ساخته شده و آن جا فلان است و بهمان است و محکوم است.
اساسا معتقدم تریبونی حاصل شده بوده برای بیان حرف هایی که پیش از این و بر اساس موازین همین مملکت گفته بودم. با این حال، این را هم در نظر دارم و موافقم که من این سوی میز هستم و آن دوستان در آن سو. شاید آن ها چیزهایی می دانند که من نمی دانم. طبیعی هم هست که نگاهم از جنس آن بزرگان نباشد.
در کنار این مواخذه ها، بارها و بارها پیش آمده که همین فیلم های مورد نظر - ساخته شده توسط بنده - از انواع و اقسام شبکه های ماهواره ای به نمایش در آمده، آن هم بدون اجازه و بدون پرداخت حق پخش. به این نمایش های تلویزیونی باید پخش ماهواره ای و نسخه های غیر مجاز کنار خیابان و روی دکه ها و توی مغازه های وطن عزیزمان را هم اضافه کنیم. همگی هم به کام دیگران.
هیچ کس هم در این سرزمین مادری به هیچ شکایت و اعتراضی رسیدگی نکرده که چرا چنین است و چرا حق کسی را کسانی می خورند. همین چند شب پیش، یک بار دیگر تاریخ - برای چند دهمین بار - تکرار شد و یکی از فیلم هایم از یک تلویزیون ماهواره ای به نمایش درآمد. باز هم به همان عادت مالوف و بدون کسب اجازه.
در این زمانه مواخذه برای فروش، اگر حمایتی بشود از شکایتی از این دست ، بهتر نیست هم برای من و هم برای آن دوستان پاسخ جو؟ که هم تشویق است و تنبیه نیست، و هم رسیدن حقی است به حق دار. وقتی چنان است، چنین بهتر نیست؟

همشهری ماه- مهر 1389