ناصر صفاریان

مدتی قبل در یکی از سایت های خبری پر بیننده، خبری خواندم درباره یک مراسم هنری. این گونه عنوان شده بود که زکریا هاشمی هم یکی از حاضران در مراسم بوده. با توجه به شواهد و قرائن و سوابق و ... این نام، متعلق به هر کسی می توانست باشد، جز چهره مشهور سینمای پیش از انقلاب و حالا ساکن پاریس.
با وجودی که تقریبا مطمئن بودم این فقط یک تشابه اسمی است، نویسنده مطلب با تاکید خاصی، جلوی اسم زکریا هاشمی یک پرانتز باز کرده بود و داخل آن نوشته بود: همان هاشم فیلم "خشت و آینه".این تاکید و این توضیح، اطمینان قبلی ام را پس می زد و باید حرف نویسنده و متن خبر را باور می کردم. ولی عجیب تر از حضور بی خبر و بی سروصدای او در ایران، اعلام این مطلب بود که او مسئول کانون فیلم فلان فرهنگ سرا شده. برای رفع کنجکاوی، با دوستی تماس گرفتم که در خبر ذکر شده بود در مراسم در کنار هاشمی حضور داشته.
فکر می کنید واکنش این دوست که از نویسندگان و منتقدان مشهور سینمای ایران است چه بود؟ اول مکث، دوم خنده و سوم، پرسیدن نام سایت و اسم نویسنده. در نهایت مشخص شد این زکریا هاشمی،همین حالا هم سن و سالش کم تر از هاشم "خشت و آینه" است. آن وقت چه طور می شود یک نفر که مثلا نویسنده و خبرنگار سینمایی است، با تاکید بگوید این آدم، همان آدم است؟
با روشن شدن واقعیت، شکی نمی ماند که این نویسنده و خبرنگار محترم، "خشت و آینه" را که ندیده هیچ، اصلا زکریا هاشمی را هم ندیده، و گرنه تشخیص تفاوت چهره و درک گذشت چند دهه از عمر آدمی زاد، به هر حال کار سختی نیست. تنها اسمی شنیده بوده و بس. ولی این همه اعتماد به نفس، واقعا جای تحسین دارد!
مدیر مسئول سایت، آشنا بود. با او تماس گرفتم و قضیه را گفتم. بلافاصله خبر از روی سایت برداشته شد. ولی آیا این اولین بار بود؟ آخرین بار بود؟ این تنها سایت و تنها نشریه بود؟ متاسفانه باید بپذیریم که نمونه های این چنینی- گاهی کم تر و گاهی بیش تر- در نشریات مختلف و سایت های گوناگون کم نیست و هر کس به راحتی قلم دست می گیرد و چیزی درباره سینما می نویسد. عرصه خبر و نقد سینمایی، روز به روز بی در و پیکر تر از قبل می شود و تعداد ناراستی ها و نادرستی ها روز به روز افزون تر.

ماهنامه فیلم- مرداد 1390