آدمیزاد، گاه از بیرون به درون پناه میبرد و گاه، بهعکس، از درون به بیرون؛ و هفته گذشته، پناه نه بیرون بود و نه درون؛ که یکی از یکی خرابتر... ولی در این بدیِ مضاعفِ احوال و میلِ پررنگِ درون به تعطیل کردنِ همه چیز و رسیدن به نقطۀ صفر، کانون فیلم خانه سینما در هفته گذشته برقرار ماند.
*****
میان محدودیتها و در معادلۀ همیشگیِ آزادی و امنیت در این سرزمین، بسیاری دوستان، هفتۀ گذشته، درگیر خطای فاحشِ لغوِ برنامههای از پیش اعلام شدۀ خود شدند و نشستند درخانه و به سکوت.
ما، اما، جز لغو برنامه روز شنبه، که دلیلش بسته بودنِ همه مسیرهای رو به خانه سینما بود و نبودنِ هیچ امکانی برای رسیدن، نه فقط برنامه یکشنبه را برگزار کردیم، که دو ویژهبرنامه هم در روزهای سهشنبه و چهارشنبه داشتیم؛ آن هم با سالن پر و تقریبا پر و در شرایطی که برای برنامههای آخر، نه فقط اینترنت، که امکان ارسال پیامک اطلاعرسانی هم نبود.
فعالیتِ فرهنگی، اگر برای دیگران و از بیرون اهمیتش ناچیز است و به دیدِ سرگرمی و طرب نگاهش میکنند و امری لغو و بیهوده، برای خودِ برگزارکنندگان برنامههای فرهنگی که نباید چنین باشد. در زمانهای که جلوی حرف را میگیرند، اتفاقا باید درهای فعالیت فرهنگی را باز نگه داشت تا بشود حرفی زد. فرهنگ که گسترش یابد و دانایی که افزون شود، آن وقت، معادله آزادی و امنیت هم شکل درست خودش را پیدا می کند در این روزگار.
*****
آدمِ فراری از دکتررفتن، به پای خودش دوباری میرود زیر سرم و با اجرای نیمبندِ یکی از جلسات، دیگر برنامهها را به دیگر دوستان میسپرد تا چیزی رها نشود و تعطیل نشود و ضعفی در کار نباشد. اینگونه، در میان همه محدودیتها، جلساتی برگزار میشود با ثبتِ رکورد فعالیتهای کانون فیلم؛ طوری که امروز اگر به سایت خانه سینما نگاهی بیندازید، تمام صفحه، اخبار کانون فیلم است فقط. در همین هفته پشتِ سر هم مصمم شدیم برای اجراییشدنِ جلساتِ نمایشِ فیلمِ خارجی؛ و در یکیدو هفته پیشِ رو، با نمایشِ یکی از مهمترین فیلمهای تاریخ سینمای جهان، این شاخه را هم به فعالیتهای کانون فیلم خانه سینما اضافه میکنیم و پیش میرویم.
ناصر صفاریان
دو/ آذر/ نودوهشت
عکس از: عباس بغدادی
ورودیِ سالنِ سیفالله دادِ خانه سینما
یکی از برنامههای هفته گذشته کانون فیلم