آخرین فیلم از سه گانه ترانه های ایرانی «ناصر صفاریان» تحت عنوان ««من فقط شاعرم، جناب سروان!» با موضوع ترانه سرایی «یغما گلرویی»، با حضور تعدادی از چهره های هنری و فرهنگی در یک اکران خصوصی در خانه سینما به نمایش در آمد.
به گزارش «موسیقی ما»، هنرمندانی چون جعفر پناهی، محمد رحمانیان، رضا عطاران، بهرام رادان، سروش صحت، آناهیتا همتی، پرستو صالحی، رضا یزدانی، بهنام تشکر، مونا برزویی و حسن علیشیری در این اکران خصوصی حضور داشتند و با ساخت سومین فیلم ناصر صفاریان با موضوع ترانه، پرونده سه گانه مستند ترانه های ایرانی به کارگردانی او پس از هشت سال بسته شد.
«من فقط شاعرم، جناب سروان!» نام این مستند است و موضوع فیلم، یغماگلروییِ ترانه سراست.
به گفته صفاریان، این یک فیلم بیوگرافی درباره این چهره فرهنگی نیست که بخواهد زندگی و تمام فعالیت های یک نفر را به نمایش بگذارد، بلکه فقط به موضوع ترانه گفتن و مسائل مربوط به آن اختصاص دارد.
صفاریان در این باره معتقد است: «از نظر ساختار، این متفاوت ترین فیلمم محسوب می شود، چه از نظر نوع فیلم برداری و چه از این نظر که برخلاف کارهای پیشین خودم درباره شخصیت ها و موضوع های فرهنگی و برخلاف مدل رایج مصاحبه با دیگر افراد درباره شخصیت محوری فیلم، هیچ شخص دیگری در این فیلم حضور ندارد جز خود سوژه اصلی.»
در این فیلم، صفاریان خودش هم مقابل دوربین قرار گرفته و به عنوان مصاحبه کننده دیده می شود. بابک بذرافشان، تصویربردار و صدابردار این فیلم است و سلمه اربابون هم فیلم را تدوین کرده.
این مستند 73 دقیقه ای در سال های 1393 و 1394 تصویرداری و ساخته شده و برای نخستین بار، در جمع اهالی سینما و موسیقی در نمایشی خصوصی در خانه سینما به روی پرده رفت. «خاطره های خط خطی» درباره ترانه های ضدعاشقانه ایرانی و «شب شیدایی» درباره سیر تاریخی ترانه در ایران، دو فیلم دیگر این سه¬گانه هستند. صفاریان درباره این دو فیلم می گوید به دلیل ادامه تحقیقاتش بارها با مواد آرشیوی و صاحب نظران جدیدی روبه رو شده و تغییراتی در این فیلم ها داده است.
به گفته او، عملا این دو فیلم قبلی هم در همین چند ماه گذشته کامل شده و به نسخه نهایی رسیده اند. ساخت این سه فیلم با موضوع ترانه های ایرانی، از سال 1386 آغاز شده بود و با پایان «من فقط شاعرم، جناب سروان!»، پرونده این سه گانه را هم باید بسته شده تلقی کرد.
یغما گلرویی شاعر و ترانه سرای ایرانی است که سالهای زیادی را به دلیل ممنوع الکار بودن در ایران نمی تواند آثارش را منتشر کند.
نام این مستند نیز از یکی از ترانه های این هنرمند به نام «اعتراف» وام گرفته شده است.
سایت موسیقی ما- 19 مهر 1394