در روزِ پرتراکمِ نمایش فیلم‌های مستند در تهران و در شرایطی که این روزها همه‌جا یک‌شنبه عصر، مستند نشان می‌دهند، برنامۀ پرازدحامی را پشتِ سر گذاشتیم به احترامِ هنرِ بزرگِ بزرگ‌مردِ موسیقی‌مان‌، استاد ابراهیم قنبری‌مهر. نمایشی با جلسۀ پربار و پرحرف... و پر درد از محدودیت‌ها و هنرناشناسی‌ها و قدرنادیدن‌ها و... گفتیم و خندیدیم و آرزوی طول عمرِ استاد کردیم و ثبتِ چنین سندی را ستودیم و... اما تمام که شد و بیرون که آمدم و خانه که رسیدم و... آن‌چه مانده بود، بغضی بود در گلو برای تمام سازهای مهرنادیدۀ این سرزمین. شاید بهترین سخن، همان نکتۀ ظریف باشد که وقتی هنوز تکلیفِ کلیتِ موسیقی در این مرزِ پرگهر معلوم نیست و علمای قوم هم‌چنان درگیر اینند که موسیقی بالاخره فَلس دارد یا نه و حلال است یا حرام، ما داریم از چه حرف می‌زنیم و کجای قصه‌ایم؟!

ناصر صفاریان

پانزده/ مرداد/ نودوشش

عکس: با مرتضی پورصمدی، مرجان قنبری‌مهر، محسن نظری و علی‌رضا میرعلینقی

جلسه نمایش فیلم مستند «ساز و مهر»، مرکز گسترش سینمای مستند، پانزدهم مرداد نودوشش