اگر به گذشته دور و در شرایطی بسیار سنتی‌تر و بسیار بسته‌تر، حافظِ ماندگارمان در شعرِ ماندنی‌اش به تصویر زمانه می‌نشست و می‌گفت «جرمش این بود که اسرار هویدا می‌کرد»، حالا ببین چه بر ما گذشته است در این دوران بسیار غیرسنتی‌تر و بسیار غیربسته‌تر که نه صحبتِ اسرار و آن‌چه نهان است، که گفتن از وقایعِ پیشِ چشم و روایتِ عینیِ زمانه می‌شود جرم.
در زمانه‌ای که در این ملک، هر که نداند و هر که کاری نکند بر صدر است و در قدر، هر آن‌کس وظیفه شناسد و به انجام کارِ خویش باشد و به‌ویژه کارِ درست، مرتکب جرم است و مجرم است و...
ناصر صفاریان
هشت/ خرداد/ چهارصدودو
با تصویرِ الهه محمدی و نیلوفر حامدی، روزنامه‌نگاران زندانی