اولین نشست تخصصی «بررسی زیرساخت‌های سینمای ایران» به همت مركز تحقیقات استراتژیك، معاونت پژوهش‌های فرهنگی و اجتماعی مجمع تشخیص مصلحت نظام و با همكاری خانه سینما برگزار شد.
به گزارش خبرنگار بخش سینمایی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، در ابتدای این نشست كه صبح امروز ـ 20 تیر ماه در سالن «آفتاب» مركز تحقیقات استراتژیك مجمع تشخیص مصحلت نظام برگزارشد، سیدرضا صالحی معاون پژوهش‌های فرهنگی و اجتماعی، مجمع تشخیص مصلحت نظام با ارائه توضیحاتی از فعالیت‌های این مركز ادامه داد: این نشست‌ها تنها تئوریك و روشنفكری نیست. در حوزه هنر ضعف جدی در این مركز داریم و در حالی كه در سال حدود 100 تولید از این معاونت خارج می‌شود، اما در حوزه هنر این ضعف وجود دارد.
وی ابراز عقیده كرد: متاسفانه اصحاب سیاست درك روشنی از سینما ندارند و هدف ما بازتولید ذهنی مسئله در ذهن سیاستگذاران كلی كشور است.
در ادامه سید محسن هاشمی ـ مشاور اجرایی خانه سینما ـ كه مدیریت جلسه را بر عهده داشت به ذكر تاریخچه‌ای از پیدایش سینما در ایران پرداخت و مباحث مطرح شده در جلسه را در حول سه محور اعلام كرد.
منوچهر محمدی ـ تهیه‌كننده سینما ـ درباره‌ی ضرورت داشتن سینما در جامعه امروزی،گفت: اگر فرهنگ را به معنای عام كلمه از زیر ساخت‌های جامعه بدانیم، در دنیا معاصر امروز سینما یكی از ساختارهای تمدنی محسوب می‌شود.
وی با اعتقاد بر اینكه؛ فهم مدیران فرهنگی به نسبت فرهنگ غنی اصیل ایرانی بسیار پایین بوده است، تصریح كرد: به جای اینكه یك مدیر خودش را وقف فرهنگ كشور بكند، آمده و به كاهش سطح فرهنگی كشور كمك كرده است و كار را به جایی رسانده‌اند كه اعمالشان قابل دفاع نیست و رفتار سلیقه‌ای صورت می‌گیرد.
محمدی با بیان اینكه دنیای امروز تنها با تصویر كار دارد اظهار كرد: دنیا بر اساس تصویر قضاوت می‌كند و آیا تصویری كه امروز از جامعه ما بیرون می‌آید قابل تقدیر است؟!
تهیه‌كننده «طلا و مس» با اشاره به حضور وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در برنامه گذشته «هفت» گفت: برای اولین بار دیدم كه یك مدیر فرهنگی از اینكه بخشی از سینما از وزارت ارشاد جدا می‌شود، به عنوان اتفاق فرخنده‌ای یاد می‌كند. به این دلیل كه می‌خواهند دوران باقی مانده از مدیریتشان را بدون دردسر سپری كنند و متاسفانه این موارد باعث می‌شود كه مدیران حوزه فرهنگی را تنزل دهند.
وی با بیان اینكه هنرمندان می‌توانند فضای بسط و گسترش فرهنگی را ایجاد كنند خاطر نشان كرد: متاسفانه ما داریم روز به روز هنرمندان را محدود می‌كنیم و امیدوارم روزی برسد، این شرایط در دادگاه صالحه‌ای بررسی شود.
به گزارش ایسنا، محمد مهدی عسگرپور ـ مدیر عامل سینما ـ در ادامه این نشست با بیان اینكه خلاء این بحث‌های نظری در حوزه فرهنگ و هنر مشاهده می‌شود،گفت: اگر می‌خواهیم درباره‌ی زیرساخت‌های حوزه فرهنگ و هنر صحبت كنیم، اشتباه است كه تنها به امروز بپردازیم.
وی هنرهای تصویری و سینما را محصول هنرهای جدیدی دانست كه بر اثر رنسانس به وجود آمده و اظهار كرد: اینها از محصولات مدنیت هستند. سینما در معادلات اجتماعی به دو قالب تقسیم می‌شود، جوامعی كه قالب صنعتی پیدا كرده و سایر كشورها.
این كارگردان با بیان اینكه اساسا نگاه استراتژیك در حوزه فرهنگ و هنر وجود ندارد، ادامه داد: كشورهایی كه این نگاه را به سینما دارند زیر ساخت‌ها، امنیت شغلی و ایجاد چرخه طبیعی ، تولید و نمایش را جدی می‌گیرند. متاسفانه ما در حوزه قوانین دستمان خالی است و در هیچ جای دنیا اینقدر كه در سینمای ما دولت دخالت دارد، چنین چیزی نیست.
عسگرپور در سخنانش به فقدان نگاه استراتژیك به سینما و فرهنگ در ایران و عدم وجود زیر ساخت‌های حقوقی در سینمای ایران اشاره كرد.
به گزارش ایسنا،فرشته طائرپور ـ تهیه كننده سینما ـ كه در پنل دوم این نشست كه به حوزه تولید اختصاص داشت، سخن می‌گفت با بیان اینكه امروزه بیشتر از هر چیزی با فقدان مصلحت‌جویی و مصلحت‌اندیشی مواجه هستیم، ابراز عقیده كرد:در هیچ دوره‌ای به اندازه‌ی شش سال اخیر، با مدیریت دولتی فاصله نگرفته‌ایم،به‌خصوص در دو سال اخیر كه دچار تعارض شده‌ایم.
وی با بیان اینكه مواردی كه از سوی سینماگران مطرح می‌شود و براساس دلسوزی است اظهار كرد: مدیریت دولتی چیزهایی در سینما ممنوع كرده كه به خودی خود قرار نیست تاثیر منفی بر خانواده‌ها بگذارد و این باعث شده خانواده‌ها به سمت ماهواره‌ها سوق پیدا كنند.
این تهیه كننده ادامه داد: یكی از بزرگترین معضلات ما در حوزه تولید این است كه سخت گیری‌ها زیاد است به خصوص برای كسانی كه كارشان را بلد هستند و ببینید در سالهای اخیر برای كسانی كه قرار است مولد كارهای فرهنگی باشند چه اتفاقاتی افتاده است.
طائرپور ادامه داد: متاسفانه كسانی درباره هنر در حال تصمیم گرفتن هستند كه فكر نمی‌كنند بهترین كارشان باید بسترسازی برای تولید آثار خوب بود و طوری رفتار كردند كه شرایط برای تولید آثار سطحی، ضعیف و كمدی سخیف هموار شده است.
این تهیه‌كننده با بیان اینكه سینمای ما به یمن حضور آدم‌های عاشق به حیاتش ادامه می‌دهد، گفت: اگر اینها كنار روند، نظام ما نمی‌تواند به كنار رفتن این افراد افتخار كند.
وی با اظهار تاسف از وضعیت سینمای كودك و نوجوان گفت: متاسفانه ما طی این سالها، چهار نسل از كودكان 4 تا 7 ساله را از دست دادیم و نیازشان را با ماهواره پوشش دادیم.
در ادامه، رخشان بنی اعتماد ـ كارگردان سینمای ایران ـ یكی از آفت‌های سینما را جابجایی پی در پی مدیران در سینما عنوان كرد و گفت: این مسئله ما را در موقعیتی قرار داده تا مدام پاسخگو باشیم و بخواهیم دیدگاه‌هایمان را توضیح دهیم و همیشه درگیر این موضوع بوده‌ایم و متاسفانه نگاه مدیریتی در جامعه ما نگاه كنترلی است و این كشمكشی كه دائما درگیر آن هستیم، درنتیجه همین مشكل است.
وی ادامه داد: سیستم كنترلی كه می‌خواهد در فرهنگ و سینما حاكم باشد، غافل از انقلابی است كه در حوزه تكنولوژی سینما اتفاق افتاده و ما هنوز در حال بحث بر سر یك قانون مشخص هستیم، اینكه تولید یك اثر فرهنگی نیاز به مجوز ندارد و هنگام نمایش باید مجوز صادر شود.
این كارگردان خاطر نشان كرد: در زمان فعلی ابزار سینما به شكلی درآمده كه آن كنترل دیگر معنی ندارد و همیشه با دیوار كشیدن و مانع شدن می‌خواهیم از ورود یك موقعیت اجتناب ناپذیر كه دنیا درگیر آن است جلوگیری كنیم. در حالی كه كشورهای دیگر با تقویت سرمایه‌های بومی و ملی‌شان در مقابله با تهاجم فرهنگی مسلح شده‌اند، اما ما همچنان به دنبال دیواركشیدن هستیم.
كارگردان «زیر پوست شهر»؛ سینما را منشور چند وجهی خواند كه بازتاب شرایط اجتماعی است و ادامه داد: نگاه به مقوله فرهنگی از عهده سیاست گذاران فرهنگی ما بر نمی‌آید و كم دانشی سطح نازلی را از لودگی در تولیدات تلویزیونی و سینمایی به وجود آورده است.
ناصر صفاریان ـ مستندساز ـ هم با اشاره به حوزه تخصصی‌اش گفت: سینمای مستند بن مایه سینمای داستانی است و نخستین تصاویر سینما از كارهای مستند ثبت شده است. اما امروز متاسفانه در تلویزیون آثاری به اسم مستند پخش می‌شود كه برنامه و گزارش است و به جرات می‌توان گفت در سی سال بعد از انقلاب حتی سی فیلم مستند تولید شده در تلویزیون وجود ندارد.
وی ادامه داد: درهای تلویزیون به روی مستندسازان خارج از صدا و سیما بسته است و این در حالی است كه مردم از آثار مستند شبكه‌های ماهواره‌ای كه اخیرا پخش آنها زیاد شده است استقبال می‌كنند و اگر كارهای مناسبی از تلویزیون پخش شود مخاطب خواهد داشت.
صفاریان تاكید كرد: عملا سینمای مستند ایران متكی به خود افراد است كه با هزینه‌های شخصی خودشان فیلم می‌سازند و جایی برای نشان دادن آثارشان نیست.
این مستندساز با اشاره به اختصاص سینما «سپیده» به نمایش آثار مستند گفت: وقتی این روند را مرور می‌كنیم می‌بینیم كه این فرصت هم از دست رفته است. این سالن از سوی مركز گسترش سینمای مستند و تجربی از حوزه هنری با پرداخت بهای كامل صندلی‌ها اجاره شده است، اما بعضی از روزها حتی یك مراجعه كننده هم ندارد، چرا كه فیلم‌هایی انتخاب می‌شوند كه هیچ جذابیتی ندارند.
وی ادامه داد: در كنار آن نمایش‌ها، انجمن مستندسازان به صورت هفتگی آثار منتخب مستند را پخش می‌كنند كه با ازدحام زیادی از جمعیت مواجه است كه این نشان می‌دهد مخاطب وجود دارد اما به دلیل مدیریت نادرست این ارتباط برقرار نمی‌شود.
این مستندساز همچنین از سخت بودن امكان تولید اجتماعی در حوزه مستند گلایه كرد.
در پنل سوم این نشست كه به حوزه نمایش، چشم اندازها و چالش‌ها اختصاص داشت، امیرحسین علم الهدی با ارائه آماری از وضعیت تاریخچه‌ای حوزه نمایش، مقایسه‌ای با وضعیت امروز داشت.
عسگرپور در بخش دیگری از این نشست با بیان اینكه رفتاری كه در این سالها با سینما می‌شود مطلقا در شان ایران نیست، اظهار كرد: درباره چیزهایی كه امروز وجود دارد تا بیست سال آینده می‌توان طنزهای سیاسی خوبی ساخت و خوراك خوبی فراهم شده است.
در بخش‌های دیگری نیز فرشته طائرپور به تشكیل سازمان سینمایی اشاره و آنرا غیرمفید خواند و رخشان بنی‌اعتماد هم تجربه كردن مكرر سیاستگذاران و عدم پاسخگویی آنها را برای فیلمسازان زیان‌آور دانست.
ایسنا- 20 تیر 1390