نوشته ها



که عشق آسان نمود اول ...


ناصر صفاریان
دبیر برگزاری و مدیر اجرایی


مثل همیشه و مثل همه ی کارهای این مرزپرگهر، اول همه چیز خوب است و آسمان آبی و هوا آفتابی و خوش بینی به وفور و چشم انداز روشن به حد کمال . پس می توان سرخوشانه پیش رفت و خوش بود.
... و باز مثل همیشه و مثل همه ی کارهای این سرزمین که همه عاشق اند و همه ی کارها "عشقی" کمی که جلو می روی همه چیز می شود مصداق "که عشق آسان نمود اول، ولی افتاد مشکل ها".
ابتدا قرار بود حامی مالی برگزاری، یک شبکه ی تلویزیونی خارجی باشد. استعلام و مجوز و همه چیز. قرار داد هم امضا شد. اما – چنان که افتد و دانی – باز نوبت افتادن مشکل ها بود. حامی مالی – بنا به دلایلی – کنار کشید و ما در آخرین روزها میان زمین و آسمان ماندیم.
گویی تقدیر این گونه بود و قسمت نبود "سرمایه" به یاری "هنر" بیاید. ولی کارها پیش رفته بود و دیگر نمی شد عقب نشست.
کم لطفی چند مرکز و سازمان فرهنگی در اختصاص سالن نمایش و کمک به برگزاری، کار را مدام با مشکل روبه رو کرد. دواندند و سردواندند و هرگز نرساندند. و در ذهن ماند حکایت هماره و همیشه ی این جا، که هر جا پول هست کسی به هنر نمی اندیشد و هر جا هنر یافت می شود نشانی از پول نیست. چیزی در مایه ی ناسازگاری جن و بسم الله.
ما هم دل مان را خوش کردیم به اعتقاد فرهنگی و به شعرهای همیشه گی این دیار. از آن مایه های دل خوش کن و سرشار از امید و اعتقاد به نفس! چیزی شبیه فضیلت فقر و چرک کف دست بودن پول و "در خانه ی ما رونق اگر نیست، صفا هست "! در نهایت، گویا تقدیر بود که به دامان خانه ی سینما باز گردیم، که از ابتدا اشتیاق داشتند برنامه در آن جا برگزار شود. خودمان هم می خواستیم و راحت تر بودیم از هر جای دیگر، ولی مشکل مان فضای محدود بود و کمی جا. اما حالا دیگر چاره ای نبود. وقتی با رفتار غیرمحترمانه ی یک "سازمان فرهنگی" روبه رو شدیم، قید کل ماجرا را در مکان تعیین شده – ی قطعی – زدیم و آمدیم به خانه سینما. حالا با خیال آسوده تر و این که می دانستیم نگاه دوستان، هم سوست.
عزیزان دیگر هم لطف کردند و به نیت کار فرهنگی، هدایایی در اختیارمان قرار دادند تا به فیلم سازان و مهمانان عزیز تقدیم کنیم.
بزرگ واران فرهنگ دوست فرهنگ پرور در نشر چشمه، انتشارات نگاه، انتشارات روزنگار، ماهنامه ی سینمای فیلم، مجله ی "صنعت سینما" و موسسه ی فرهنگی – هنری ماهور.

آن چه می بینید، فیلم هایی ست برگزیده در جشن دهم خانه ی سینما. با این توضیح لازم که هر چند عددش 16 است، اما آن 16 فیلم اعلام شده برای رقابت بخش مستند نیست. قصدمان نمایش آن 16 فیلم بود، ولی 4 تایش یه صلاح دید تهیه کننده – گروه مستند شبکه ی چهار سیما- در اختیارمان قرار نگرفت. 4 فیلم حذف شده ی آخر، توسط هیئت انتخاب به فهرست اضافه شد و دوباره رسیدیم به عدد 16. کنارش هم 5 فیلم قابل توجه به عنوان "بخش ویژه" اضافه کردیم. و این گونه شد 5+16.

سپاس مان برای پروردگار، که امسال فرصت اجرای متمرکز نمایش فیلم های مستند جشن خانه سینما عملی شد. هدف انجمن مستندسازان سینمای ایران، برگزری همه ساله است – با فاصله ای اندک از پایان جشن. و نگاه اش برگزاری به تر هر سال از سال پیش .
در این وانفسای بی مهری به سینمای مستند، انجمن سعی اش بر این است که این پنجره، گشوده بماند و فرصتی باشد – هر چند اندک در قیاس با کلیت سینمای مستند ایران – برای دیدن آثار قابل تاءمل .
به یاری ایزد یک تا، انجمن مستندسازان سینمای ایران با هدفی نیک پیش آمد و امید دارد به امتداد لطف و گستره ی بزرگی اش در پیش رفت و به ثمر رسیدن این هدف.

بروشور هفته فیلم انجمن مستندسازان- 26 تا 29 دی ماه 1385