ناصر صفاریان

بخشی از مؤسسه های فرهنگی زیرمجموعة دولت به جای آن که در کار حمایت و یاری رسانی به بخش خصوصی باشند به رقابت با همتایان شان مشغول اند. مانند اغلب رقابت های این چنینی، هزینه و امکانات بخش دولتی، بسیار گسترده تر از بخش خصوصی است و این گونه فعالیت ها - با معیار سوددهی اقتصادی - اصلاً دارای بازدهی مناسب نیست. نگاهی بیندازید به موقعیت های محلی برخی از واحدهای فرهنگی و، تعداد طبقه ها، مساحت ساختمان و تعداد کارکنان بعضی از این مؤسسات را مقایسه کنید با مؤسسه های خصوصی که همان فعالیت را - با بازده بهتر - در دفتری کوچک و با چند کارمند انجام می دهند.
در بیش تر موارد، کیفیت آثار این مؤسسه های دولتی در مقایسه با دیگران پایین تر قرار می گیرد. دلیلش هم نوع مدیریت و تلقی سیستم دولتی از شکل کار است که اهمیتی به کیفیت نمی دهد و فقط انجام کار - با هر کیفیتی - برایش مهم است. در بین این مجموعه های فعال، چند سال است مؤسسة رسانه های تصویری تلاش دارد از شکل دولتی خارج شده و خودش دخل وخرج کند. ولی فراموش نکنیم كه تا این زمان این فقط ظاهر ماجراست و تا زمانی که مدیر مؤسسه را معاون امور سینمایی تعیین می كند و مدیر کل وزارتی است و دستورهای مقام بالایی را اجرا می کند، نمی توان آن را غیردولتی دانست.
بی دقتی و بی نظارتی بر تولید و عرضة آثار، گاه تا جایی پیش می رود که در مجموعة عریض و طویل این مؤسسه، هیچ آشنا به مقولة ادبیات پیدا نمی شود که - دست کم - نوشته های روی جلد فیلم ها را کنترل کند. غلط های املایی و اشتباه های تایپی به کنار، ولی به این نمونة جدید از نوشته های روی جلد محصولات مؤسسة رسانه های تصویری نگاهی بیندازید، تا ببینید دستور زبان فارسی در حد شناخت فعل و فاعل در این جا چه گونه است:
«حرکت اول با نشان دادن توانایی های ساخت و تکنیکی فیلم در سینمای ایران و نشان دادن چهرة متفاوت از ایران با این نگاه ساخته شده و این فیلم نیز سه گانه است، حرکت اول - حرکت بعدی و حرکت آخر که همین گروه با مشکلات مختلفی روبه رو می شود. حرکت اول فیلمی ست که فریم به فریم، اتانولاژ رنگ شده است. و برای قسمت های بدل کاری فیلم از مطرح ترین فیلم پارکر ایران استفاده شده است. و از لحاظ تدوین فیلم را کاملاً غیرخطی روایت شده است. و برای خوب درآوردن جلوه های ویژة فیلم چندین ماه زمان گذاشته شده است. این فیلم از لحاظ تکنیک توانسته جایگاه خود را ثبت کند. علت موفق بودن این فیلم را می توان به خاطر یک دست بودن تمامی اشکال فیلم مانند فیلم برداری متفاوت، نورپردازی متفاوت، طراحی صحنه و لباس متفاوت و گریمی که بسیار در باورپذیری شخصیت ها تأثیر گذاشته است.»

ماهنامه فیلم- اسفند 1390