خودآموز سینمای دینی!
ناصر سوگند
برای ساخت فیلم‌های منتسب به سینمای دینی و بروز انواع و اقسام حالات و سكناتی كه بتوان آن‌ها را به اسلام و تعهد منسوب كرد، راه‌حل های متفاوتی وجوددارد كه در حیطه بحث ما نمی‌گنجد. از این رو، برای آموزش سینمای متعهد و ناب دینی، از اثر بی‌بدیل «هنرمند متعهد» ابوالقاسم طالبی سود می‌بریم. چرا كه «ویرانگر» قرار بوده سمبل تعهد و داد و هوارهایی باشد كه در عرض یك سال و چند ماه گذشته در هفته‌نامه «متعهد» سینما ویدئو به «امت اسلامی» ارزانی داشته شده است.
خب، برویم سر اصل موضوع. برای ساخت فیلم دینی، ابتدا یك مجله رنگی راه بیندازید. خودتان را حاج آقا بنامید. عكس‌های خودتان را بالای صفحه چاپ كنید و مدام درباره دین و سینمای دینی نطق بفرمایید و در صفحه اول نشریه‌تان، از مدت‌ها قبل عكس‌های فیلم‌تان را چاپ كنید. برای جذابیت بیش‌تر هم در كنار عكس قهرمان «ووشو»یی كه قرار است در فیلم تان بازی كند بنویسید: «حل معادله جذب مخاطب و پیام ارزشمند». ضمن این كه فراموش نكنید همه جا پخش كنید : «استاد سینمای ایران، ساموئل خاچیكیان، فیلم را تدوین می‌كند» حالا اگر نشد هم عیبی ندارد.
ابتدای فیلم‌تان بنویسید: «بسم‌الرب المتوكلین.» پس از آن فیلم را به «حضرت ولی عصر، امام زمان عج» تقدیم كنید. حتماً یادتان باشد كه از صدای حاج صادق آهنگران استفاده كنید. هنرپیشه‌ای كه انتخاب می‌كنید، حتماً ریش داشته باشد. با توجه به این كه باید حتماً دو انگشتر عقیق و فیروزه هم دستش باشد تا مدام آن‌ها را بالا بگیرد و دینی جلوه كند.
برای ساختن فیلم دینی، به یك سری شعار درباره چادر سر كردن دختر بچه‌ای كه هنوز به سن تكلیف نرسیده و جشن تكلیف بچه‌هایی كه سرودشان را با آرمان‌گرایی می‌خوانند هم احتیاج است. ضمناً فراموش نكنید كه علاوه بر تیر و تفنگ، یك عدد تسبیح هم مورد نیاز می‌باشد. كه اگر تسبیح از نوع شاه مقصود باشد، فیلم شما دینی‌تر خواهد بود.
بازیگر فیلم تان را مجبور كنید در اداره و پشت میز كارش خط بنویسد. و حتماً هم بگویید بنویسد: «توكلت علی الله». تا جایی كه فیلم به شما اجازه می‌دهد -اجازه هم نداد مسئله‌ای نیست، چرا كه پای سینمای دینی در میان است- از الفاظ و شعارهای دینی استفاده كنید. مثلاً به بازیگران فیلم تان سفارش كنید كه در هر جمله خود، حتی برای یك بار هم كه شده، كلمه «توكلت» را به كار ببرند. صحبت از سوره «شوری» و سوره «شمس» هم بد نیست.
برای تولید فیلم‌های این ژانر تازه اختراع شده، به صدای اذان و فیلم‌برداری در اماكن مقدس هم نیاز دارید. ضمن این كه بازیگرتان باید در حالی كه مكان مقدسی در پشت سرش قرار دارد، با حالتی خاص و بسیار «متعهدانه» وضو بگیرد. تابلوی «النجاﺓ فی الصدق» را هم فراموش نكنید، كه به كار سینمای دینی می‌آید.
سینمای دینی، این حسن را هم دارد كه علاوه بر نمایش «تعهد» خود، می‌توانید با مخالفان خود هم مبارزه كنید. مثلاً روزنامه «همشهری» را به دست صهیونیست‌های قصه‌تان بدهید و ویژه‌نامه هفته‌نامه «صبح» را كه درباره دكتر سروش منتشر شده به آدم‌های خوب داستان بدهید. در آخر هم فراموش نكنید كه خودتان به سبك مرحوم آلفرد هیچكاك از جلوی دوربین عبور كنید تا همه بفهمند كه پشت این همه «تعهد» و هنر دینی، چه آدم متعهدی نهفته است. موفق باشید. توكلت!
روزنامه سلام- 9 اسفند 1374