چیزی به نام دقت

ناصر صفاریان

در همه جای دنیا، در همه امور، هیچ مدیری نیست که از همه چیز آگاهی داشته باشد. نیاز به مشاورهای گوناگون هم به همین دلیل است. آن وقت در مملکت ما رسم است که وقتی مدیری را برکنار می کنند سمت تشریفاتی ای به او می دهند به نام «مشاور». در برنامه های طنز تلویزیونی و در تحلیل های جدی هم مقوله مشاوره در کشورهای دیگر را به تمسخر می گیرند و مثلا می گویند چرا فلان رییس جمهور در جلسه مطبوعاتی اش از مشاور کمک می گیرد یا چرا بهمان وزیر از روی کاغذ می خواند. به همین خاطر هم هست که حتی زمان وجود مشاور و حتی به عینیت رسیدن مشاوره، گاهی اتفاق عجیبی رخ می دهد.

***********
جناب وزیر ارشاد پس از اعلام رای دیوان عدالت اداری در زمینه شکایت خانه سینما از وزارت ارشاد گفته اند: «دوستان ما باید دقت بیش تری می کردند.» متاسفانه منظور جناب وزیر، یک وکیل یا یک مشاور نیست. در شرایطی که این روزها اغلب شرکت های معمولی بخش خصوصی هم به جای یک وکیل، از یک تیم حقوقی بهره می گیرند، توقع بی جایی نیست که از یک وزارتخانه توقعی فراتر داشته باشیم.
در ماجرای خانه سینما، وزارت ارشاد ابتدا دست به شکایت ازخانه سینما زد و بنا بود در تاریخی مشخص، پرونده در دادگاه مورد رسیدگی قرار گیرد. به ناگاه، چند روز مانده به زمان دادگاه، نظر وزارت ارشاد عوض شد و با پس گرفتن شکایت، خودش خانه سینما را تعطیل کرد. جناب وزیر هم در توضیح ماجرا اعلام کرد که معاونت حقوقی ارشاد با بررسی موضوع به این نتیجه رسیده که این مساله در حوزه اختیارات خود ارشاد است و با استناد به مقررات موجود وزارتخانه می توان وارد شد.
آیا جناب وزیر به شکل گیری این پرسش اندیشیده بودند که چه شده حقوق دانان و مشاورانی در حد و اندازه معاونت یک وزارتخانه، از همان ابتدا از وجود چنین قانون و چنین مقرراتی آگاه نبوده اند و چرا ناگهان به این فکرافتاده اند که نیازی به شکایت نیست؟ شاید اگر آن روز این سوال به ذهن جناب وزیر می رسید و اعتراض حقوق دانان وسینما گرانی که تعطیلی خانه سینما را برآمده از یک تصمیم اشتباه می دانستند، ایشان را به تامل وا می داشت، آن قدر سریع اقدام نمی کردند.
اگر آن گونه می شد، امروز نیازی به این نبود که حکم نادرست تعطیلی خانه سینما از سوی دیوان عدالت اداری نقض شود، و از آن مهم تر این که نیازی نبود جناب وزیر از دقت دوستان گله مند باشند.
 

روزنامه اعتماد- 3 خرداد 1391