ناصر صفاریان، عضو هیات مدیره انجمن مستندسازان ایران و منتقد سینما، گفت:

در سال های اخیر، با پدیده دوربین های دیجیتال روبه رو بوده ایم؛ و این که دوربین راحت در دسترس همه قرار گرفته، این حس را برای خیلی ها به وجود آورده که می توانند مستندساز شوند. این تعداد به حدی زیاد شده که اگر روزی این مثال وجود داشت که شغل دوم تمام مردم ایران شاعری ست، الان شغل دوم همه مردم ایران مستندسازی است!
وی افزود: در جشنواره هایی که عضو هیات انتخاب بودم، مشاهده کرده ام حجم فیلم هایی که فرستاده می شود نشان دهنده کاهش کیفیت و افزوده شدن کمیت است.
صفاریان همچنین گفت: افرادی هستند که با ساخت کار اول، توقع دارند عضو صنف شوند، در جشنواره های مختلف شرکت کنند و مانند یک مستندساز حرفه ای با آن ها برخورد شود. البته جای نگرانی کلی وجود ندارد، زیرا این مورد هم مانند هر اتفاقی که در حوزه اجتماعی و هنری رخ می دهد، یک موج است که فرو می نشیند. در حال حاضر اگر ظرفی برای افرادی که در این سال ها مشغول فیلم سازی بودند در نظر بگیریم، بخش عمده ای از حجم این ظرف را سیاهی لشگرها تشکیل می دهند نه مستندسازان حرفه ای. پس باید منتظر گذشت زمان ماند تا این افراد سراغ حرفه خود بروند و آدم های حرفه ای این عرصه باقی بمانند.

سایت سینماتجربی- 3 دی 1392