در شمارۀ امروزِ روزنامۀ ایران، گزارشی منتشر شده از عدمِ نمایشِ فیلمِ مستندی دربارۀ فائزه هاشمی، ساختۀ مژگان ایلانلو. چند جمله‌ای هم در تماسی تلفنی از من پرسیده‌اند. با وجودی که به لطفِ فیلم‌ساز، این مستند را پیش از این، سرِ میز تدوین دیده‌ام، ترجیح دادم فارغ از این مصداق خاص، به موضوع اشاره کنم.
در بخشی از این گزارش آمده است: «ناصر صفاریان، یکی از مستندسازان مطرح سینمای ایران، در این باره می‌گوید: «اگر ضوابط و قوانین انتخاب فیلم‌ها از قبل مشخص باشد، نه سینماگران مستند با چالشی روبه‌رو خواهند شد و نه مدیران جشنواره. متأسفانه مشخص نبودن قوانین و ضوابط دقیق و قابل فهم نه تنها در جشنواره سینماحقیقت، که در دیگر رویدادهای فرهنگی ما هم به سوءتفاهم‌هایی بین سینماگران و مدیران دامن می‌زند و تصور بر این است که سلیقه بیش از قانون حکم‌فرماست، در حالی که قانونی در این زمینه وجود ندارد. وقتی براساس رأیِ هیأت انتخاب، اثر تأیید شده دیگر نباید حذف شود. چرا باید احساس شود که انگار اراده‌ای بالاتر از هیأت داوران و هیأت انتخاب قرار دارد و آن مصلحت است؟ شاید برگزارکنندگان جشنواره می‌خواستند با رد اثری مانع حاشیه‌های احتمالی برای جشنواره شوند، اما وقتی فیلم بعد از تأیید هیأت انتخاب حذف می‌شود، بیش‌تر به حاشیه‌ها دامن زده می‌شود.»
ناصر صفاریان
سیزده/ آذر/ نودوشش
متن گزارش را می‌توانید در سایت روزنامه بخوانید