درست موقعِ اکرانِ «عصبانی نیستم» پس از چند سال توقیف و تعویق و تعلیق و سانسورِ دامنه‌دار، باز جلوی نمایشش را گرفتند. اما این همۀ ماجرا نیست.
***
درست از همان چهارشنبۀ موعدِ نمایشِ «عصبانی نیستم»، شروع کردند به تبلیغ و اطلاع رسانیِ تولیداتِ جدیدشان:
-فیلمِ «بعد از ظهر»: روایتی متفاوت از فتنۀ هشتادوهشت
-مستندِ «گلین باره» با موضوع فتنۀ هشتادوهشت رونمایی می شود
-اولین تیزرِ «خارج از دید» با موضوع فتنۀ هشتادوهشت منتشر شد
و احتمالا عنوان‌های دیگری که در راه است
***
در گذشته هم فیلم‌های سینمایی‌ای دیده‌ایم که مهم‌ترین‌شان «قلاده‌های طلا» بوده و جدیدترین‌شان که هنوز اکران نشده «ماه‌گرفتگی». مساله هم اتفاقا همین جاست؛ این که نه فقط در موضوعِ هشتادوهشت، که در هر موردی، مشکل این نیست که چیزی را ممنوع کنند و نتوان درباره‌اش صحبت کرد. مشکل این است که حرف‌زدن را برای کسانی ممنوع می‌کنند و برای کسانی نه. همین می‌شود که اگر سال‌ها بعد کسی بخواهد رخدادی تاریخی را از دلِ سینمای این سال‌ها پی‌گیری کند، حاصلش روایت‌هایی‌ست فقط از یک زاویه و بیان شده توسط تنها یک گروه.
اصلا از زاویۀ همان نگاهِ غالبِ این روزهای این سرزمین نگاه می‌کنیم؛ و نگاهِ صاحبِ قدرت را، هم دارای اکثریت می‌دانیم و هم در شکلِ روایت محق. ولی با همۀ این احوال، حق نداریم به این سوال راه بدهیم که حقِ همان اقلیتِ موردِ نظرِ این دوستان چه می‌شود و چرا مانعِ روایت‌شان می‌شوند؟ اصلا اقلیت، اصلا روایت نادرست، اصلا... اصلا هر آن‌چه این دوستان می‌گویند. خب اکثریتِ دارای پشتوانه و صاحبِ قدرت و چه و چه، چرا با جماعتی که معتقد است اقلیتی بیش نیست چنین می‌کند؟ چرا این همه نگرانی و چرا این همه ترس؟!
ناصر صفاریان
دو/ دی/ نودوشش