دوست نویسنده، آرام روان‌شاد عزیز، این روزها در تلاش است برای جذب حمایت‌های کم و زیاد و آن‌چه در توانِ تک‌تکِ ماست در خرید گوشی و تبلت برای دانش‌آموزانی که به دلیل شرایط اقتصادی این روزها، هم از تحصیل جامانده‌اند و جداافتاده از تحصیل، و هم بیرون از دایره دوستانِ هم‌کلاسی قرار گرفته‌اند و در فشارِ روحیِ بسیار... دل‌سردی‌شان را گرما ببخشیم به حدِ توان‌مان و تا می‌توانیم از تعدادِ دانش‌آموزانِ محروم از تحصیلِ این روزها بکاهیم و خودمان را به این فکر مشغول نکنیم که «پس وظیفه دولت چیست؟»
دیده‌ام و دیده‌اید که در بسیاربسیار موارد، دولت/ حکومت اولویت‌هایش چیز دیگری‌ست و تکیه به این فکر، گرهی از مشکل کودک و نوجوان محرومِ هم‌وطن نمی‌گشاید که نمی‌گشاید. بگذریم که این اصلا در تضاد و تقابل با آن نیست و «مطالبه از دولت/ حکومت» می‌تواند به عنوان حقِ بدیهیِ شهروندی محفوظ بماند و این که چرا حرکت فوری و فراگیری اساسا دیده نمی‌شود... ولی حالا و در این روزهای سختِ محرومیتِ کودکانِ عزیزِ ایران‌زمین، کسی کاری نمی‌کند؛ خودمان کاری کنیم...
***
بنده، با اعتماد به خانم آرام روان‌شاد و با باور به این حرکتِ ستودنی، به سهمِ خود و به قدرِ توانِ ناچیزِ خویش، تلاشم بر هم‌راهیِ هرچند اندک است. توصیه‌ام به دوستان، هم‌راهی است و هم‌دلی؛ هر شکل و هر اندازه که می‌دانید و می‌توانید... دوستان دیگری هم هم‌دلانه در تلاشند و این حرکت‌های مردمی شکل خودجوشی گرفته تا گرهی گشوده شود...کسی کاری نمی‌کند؛ خودمان کاری کنیم...
***
دوستانِ هم‌دل، برای پیوستن به این حرکت، لطفا به طور مستقیم، با صفحه خانم آرام روان‌شاد در ارتباط باشند.
اینستاگرام:
aram.ravanshad
فیس‌بوک:
aram.ravanshad
ناصر صفاریان
چهار/ آبان/ نودونُه