«در دنیای تو ساعت چند است؟»، فیلم دوست داشتنی صفی یزدانیان را زمان جشنواره در پردیس ملت دیدم. به لطف مازیار رضاخانی، مدیر پردیس ملت که از نمونه های انگشت شمار مدیریت اهل سواد و اهل هنر در این زمانه است و بودنش در میان مدیرانِ اغلب بی سواد و بی هنر غنیمت. قبل از شروع فیلم، در مراسم رونمایی از اثر، غلام عباس فاضلی، مستندساز و منتقد سینما که اجرای برنامه را به عهده داشت، در نبود عوامل فیلم، بنده را از سرِ مِهر و لطف به روی صحنه دعوت کرد. راستش جا خوردم و نمی دانستم چه کنم. در مقابل عمل انجام شده قرار گرفتم و در میان تشویق حاضران هیچ راهی برای شانه خالی کردن نبود.
مشکل این بود که من هم مثل تماشاگران حاضر در سالن فیلم را ندیده بودم و حالا باید حرف هم می زدم. آن بالا که رفتم دو چیز به ذهنم رسید. یکی فضای چند فیلم دفتر «رودفیلم» و شاعرانگی آثار در همکاری های قبلی علی مصفا و فردین صاحب الزمانی و صفی یزدانیان و این که می شود فضایی در ادامه فیلم های پیشین این دفتر انتظار داشت؛ دیگر این که به فضای نوشتاری صفی یزدانیان اشاره کنم و علاقه اش به وندرس و «پاریس تگزاس» و...
خلاصه این که به خیر گذشت و چند دقیقه ای سر حاضران را درد آوردم. البته به خیال خودم به خیر گذشته بود!... همین چند روز پیش که دنبال چیزی می گشتم، با گزارشی از آن روز رو به رو شدم. در روزنامه «بانی فیلم» نوشته شده بود: «صفاریان درباره یزدانیان گفت: کارها و نوشته های یزدانیان را دوست دارم؛ فیلم «پاریس تگزاس» ساخته صفی یزدانیان را دوست دارم...»!
نفهمیدم. واقعا نفهمیدم چه طور می شود چنین چیزی نوشت. اصلا فرض می کنیم بنده آن بالا چنین غلطی کردم. آن خبرنگار حاضر در سالن چرا چنین کرده؟ دبیر سرویس وجود نداشته؟ سردبیری در کار نبوده؟ کل مطلب هم که نقل از بخش «ارتباطات اطلاع رسانی جشنواره بین المللی فیلم فجر» است. یعنی در خود سازمان عریض و طویل و پر ریخت و پاش جشنواره و در خود ستاد خبری هم یکی پیدا نمی شده مطلب را پیش از انتشار نگاه کند؟ اسم ویم وندرس را اساسا کسی نشنیده بوده قبلا؟... پسرخاله رییس حراست فلان جا و دخترعمه معاون بسیج بهمان جا و آقازاده حاج آقا فلانی و خواهرزاده حاج خانم بهمانی را که بگذارند در مسند امور تا مبادا دایره خودی های چپ و راست کمی گشاد شود، آن وقت خیلی هم طبیعی ست که بنده غلط زیادی کرده باشم و البته خیلی طبیعی گفته باشم «پاریس تگزاس» را صفی یزدانیان ساخته! یک جشنواره دورهمی است به هر حال و برای این که بودجه ای میان همین ها تقسیم شود؛ بقیه اش بهانه است!

ناصر صفاریان- ۲۵ اردی بهشت ۱۳۹۴