پیش از شروع

احمد رضا احمدی آن قدر جامع الاطراف است و آن قدر وجوه گوناگون می توان در خود احمدی و احمدی اهل هنر یافت، که هر چه سعی وتلاش بر این باشد که این وجوه به شکل کامل و به گونه ای جامع بیان شود، باز از بایسته بودن و شایسته بودن کامل، باز می ماند.

                 نه فقط گفت و گوهای این کتاب، که تمامی گفته ها و نوشته های نشریات مختلف، هیچ یک نمی تواند این ادعا را در خود داشته باشد که همه چیز را گفته است و چیزی نمانده است. پس این هم تنها جزئی ست از کلیت.

                  آن چه پیش روست، حرف هایی ست درباره زندگی احمدی. درباره رفتار و درباره روحیات. آن چه در این مجموعه گرد آمده، اشاره شناسنامه ای و کتابنامه ای به آثار او نیست. همان گونه که در مقام نقد و حتی معرفی آثار او– به نام– نیست. در این مجموعه، نگاه نوشته های گوناگون، حتی آن جا که به شعرها و کتاب ها و بازی ها و حضور ها و در یک کلام، هنر احمدی اشاره می شود، برای رسیدن به شناخت بهتری از خود احمدی ست، نه بررسی نقد گونه کارهای او.

                  این گفت و گوها، چه آن ها که دو نفره است و با خود احمدی، و چه آن ها که تک نفره است و در باره احمدی، اغلب در خانه احمدی انجام شده. در فضای دلنشین مورد علاقه او، و آن جا که مهم ترین– و تنها مأمن و مأوای احمدی- بوده وهست. همان جا که شعر های به دل نشستنی سالیان اخیرش به بار نشسته و در فضایش نفس داده و نفس گرفته است.

                  در تنظیم و ویرایش گفت و گوها، تلاش بر این بوده تا لحن گفت و گو و شکل صحبت و جمله بندی افراد تا حد امکان دست نخورده بماند؛ و یک دست کردن و یکسان  نمودن متن های متفاوت به قصد قرار گرفتن کنار هم، نگاه شخصی هر گفت و گو را مخدوش نکند. سوال های موردی و حضور خودم در بحث ها هم به پای گفت و گو کننده اصلی نوشته شده، تا همه چیز یکدست تر جلوه کند.

                   شکل گرفتن و به سرانجام رسیدن این متن ها، حاصل نزدیک به سه سال رفت و آمد و مراوده و هم صحبتی با احمدی و در خانه احمدی و در کنار احمدی ست. در فاصله سال های 81 تا 83.. بیش و پیش از هر چیز و هر کس، سپاس گز ار لطف احمد رضا احمدی هستم و خانواده محترم اش در لطف تحمل بنده و گروه همراه، که به قصد ساخت فیلمی درباره این بزرگ بزرگوار، بارها– مدام  و مدام– رفتیم و آمدیم و   رفتیم و آمدیم. و سپاس ام مضاعف از این جهت، که از خود دانسته شدیم و بیگانه نبودیم برای شان ومهرشان همیشه بود برای مان.

                 می ماند تشکر از امید نجوان، به خاطر پیاده کردن و تنظیم اولیه متن ها ، و سپاس از یلدا قشقایی گرامی به خاطر یاری اش. سپاس دیگری هم برای حمیدرضا اسلامی، مدیر انتشارات روزنگار، که همچون همیشه دوست بود و دوستی کرد.

ناصر صفاریان