تیشه بر ریشه
ناصر سوگند
مدتی است كه در پربیننده‌ترین ساعت شبكه اول سیما، یك سریال پلیسی ایرانی نمایش داده می‌شود. در این مجموعه تلویزیونی، به مدد فیلمنامه‌نویسان و با سعه صدر مسئولین تلویزیون، تمام شخصیت‌های منفی دارای اسامی ملی و ایرانی هستند و در مقابل، در میان شخصیت‌های مثبت داستان، چنین نام‌هایی وجود ندارد. در این سریال كه «شلیكی» به اسامی باستانی و اساطیری ایران است، هوشنگ، جمشید، رامین، فرشاد و بهزاد در جبهه بدی‌ها هستند و امیر در طرف خوبی‌ها قرار دارد.
و جالب است كه برای خدشه‌دار نشدن اسم امیر، وقتی این افسر نیروی انتظامی می‌خواهد به داخل گروه تبهكاران نفوذ كند، نامش را به سیاووش تغییر می‌دهد. یعنی، این فیلمنامه‌نویسان عزیز و آن تصویب كنندگان محترم، تشخیص داده‌اند كه «امیر» نمی‌تواند خلافكار باشد و برای پیوستن به خلافكاران، باید یك اسم خلافكارانه مثل «سیاووش» داشته باشد!
اگر این مسأله فقط به این مورد خاص محدود بود، می‌شد آن را به حساب اتفاق و یا كوته‌بینی سازندگانش گذاشت. اما متأسفانه، مدتی است كه در بیش‌تر برنامه‌های تلویزیون، چنین موردی به چشم می‌خورد. نمی‌دانم آقایان به كدامین منظور و تیشه زدن بر كدامین ریشه، دست به چنین اقدامی زده‌اند، اما بر فرض محال كه اسامی ایرانی همگی متعلق به پادشاهان خون خوار و خون ریز این مرز و بوم بوده، آیا می‌توان هموطنان دارای این اسامی را هم به همان چوب راند؟
البته از كسانی كه «آتیه» ما را آن گونه می‌‌‌‌‌‌‌‌‌سازند و «هویت» مان را به آن شكل معرفی می‌‌‌‌‌‌‌‌كنند، انتظار دیگری نمی‌‌‌‌‌‌‌رود.
روزنامه سلام– 30 اردی بهشت 1375