نادر ابراهیمی تعبیر جالبی داشت درباره آزادی کار هنری در این مرز پرگهر. می‌گفت بهترین زمان برای این که بتوانی کاری بکنی، حدفاصل پست عوض کردنِ پاسبان‌هاست. وقتی یکی‌شان دارد می‌رود و یکی‌شان در حال آمدن است، باید بجنبی و در این فاصله کارت را بکنی.
آمدوشدهای انتخاباتی هم حالا چه مجلس باشد و چه ریاست جمهوری، همیشه از این حدفاصل‌های دوست‌داشتنی دارد. با این تفاوت که جز سخت‌کوشی و ممارست خودِ هنرمند که خیلی مهم است، بخشی از خودِ پاسبان‌ها هم، چشم هم می‌گذارند و راه باز می‌کنند! حالا این که واقعا هنردوست هستند یا فکر می‌کنند این طوری برای کلیتِ پاسبانی مملکت بهتر است یا اصلا دستور دارند چشم هم بگذارند و راه باز کنند یا اصلا همه و همه‌اش برای خودِ خود انتخابات و گرمیِ تنور و این جور چیزهاست هم الله اعلم!
آن‌چه نصیب ما می‌شود این اتفاق‌های نیفتادنی در زمان‌های دیگر است و لذتی که می‌شود از دوره بی‌پاسبانی (و البته بهتر است بگوییم کم‌پاسبانی) برد! این که تلویزیون برنامه زنده‌ای درباره فروغ فرخ‌زاد پخش می‌کند که در مجموع مثبت است، این که به نمایش‌نامه غلام‌حسین ساعدی اجازه اجرا می‌دهند، این که به فیلم‌های مانده در پستو اجازه نمایش می‌دهند، این که...
این‌ها را نوشتم تا برسم به توصیه به تماشای دو فیلم مستند در جشن تصویر سال، در خانه هنرمندان. پیش از این، خود من خیلی تلاش کردم برای نشان دادن این فیلم‌ها در جمعی محدود و بی‌اطلاع‌رسانی حتی؛ و نشد که نشد. حالا هم توصیه‌ام به تماشای دو فیلمی‌ست که یکی را «خیلی خوب» می‌دانم و یکی را «خیلی مهم»، و در هر حال، از آن چیزهایی که «حتما» باید دید:
در جست‌وجوی صبح- مهرداد شیخان- دوشنبه، 3 اسفند، ساعت 6 عصر
دم صبح- محسن استادعلی- سه‌شنبه، 4 اسفند، ساعت 4 بعد از ظهر
ناصر صفاریان
2 اسفند 1394