نگاهى به فیلم «گفت و گو با سایه»
یك پایان نامه دانشجویى
مصطفى جلالى فخر
«گفت و گو با سایه» سینایى را نتوانستم تا آخر تماشا كنم. باور كنید سخت بود. متعجب و متاسفم كه فیلمسازى با این میزان اعتبار و تجربه، موضوعى با این میزان كنجكاوى برانگیزى و پربارى را این گونه كرده است. انگار شاهد پایان نامه اى دانشجویى با مقدارى تصویر بودیم. غفلت از ابزار سینما و شیفتگى به سوژه، بن مایه چنین ضعفى است - آن هم در سالى كه شاهد بزرگداشت سینایى هستیم. كافى است به فیلم كوتاهى كه صفاریان درباره احمدرضا احمدى ساخته نگاه كنیم، «وقت خوب مصایب» كه در بخش سینماى مستند امسال نمایش داده شد- یا حتى «سرد سبز» كه درباره فروغ فرخ زاد ساخته (كه البته این یكى را چندان دوست ندارم). هر دو سینمایى تر و بهتر از «گفت وگو با سایه»اند. «گنگ خواب دیده » گلمكانى را هم مى توان مثال آورد كه درباره مخملباف ساخته است.كسالت بارى مهم ترین خطرى است كه این گونه آثار را تهدید مى كند و گاه مى تواند همه چیز را ببلعد. ظرایف ساختارى و موضوعى و حواس شش دانگ به ریتم است كه مى تواند گذر زمان نمایش فیلم هاى «معرفى» را سهل كند. جاى دفاعى از فیلم تازه سینایى باقى نمانده و ترجیح مى دهم به آثار شایسته گذشته اش فكر كنم و امیدوارى به آینده و عكس زیبایى كه رضا معطریان از او انداخت و در شرق چاپ شد: نشسته بر یك تاب، در حیاطى برفى.
روزنامه شرق- ۸ بهمن ۱۳۸۴