می‌نشینی با خودت حساب می‌کنی چه‌قدر مانده به آخرش. رسیده‌ای وسطش؟ وسط را رد کرده‌ای؟ نمی‌دانی. ولی حاضری معامله‌اش کنی. حاضری همه‌ی آن‌چه مانده را بدهی در مقابل یک هفته. فقط یک هفته. یک هفته از روزهای دل‌نشین پشت سر. تکرار یک هفته عاشقی. دوباره که حساب می‌کنی، حتی حاضری همه‌ی آن‌چه مانده را بدهی نه برای یک هفته، که فقط برای یک روز از آن‌چه رفت. یک روز عاشقی دوباره.
ناصر صفاریان
هفت/ اردی‌بهشت/ نودوچهار