احمد طالبی‌نژاد
پخش فیلم مستند «وقت خوب مصائب» ساخته ناصرصفاریان که می‌دانیم درباره احمدرضا احمدی، شاعر معاصر است از یک شبکه ماهواره‌ای، ظاهراً بسیار مورد توجه قرارگرفته است. پنج، شش سال پیش که این فیلم تازه در آمده بود دیدمش و بسیار هم دلخور و عصبانی شدم. چون به نظرم تدوینگر فیلم بهمن کیارستمی، با نوع تدوینی که به کار گرفته تنها حرمت پدرش را نگه داشته و اجازه داده حرف‌های او درباره رابطه‌اش با احمدی تمام و کمال بماند و از دیگران فقط پشت صحنه‌های‌شان را نگه دارد و بقیه را دور بریزد.به نظرم این یک شوخی لوس و بی‌مزه با همه کسانی آمد که از جان و دل و فقط به خاطر احمد رضا احمدی، با این پروژه همکاری کرده بودند. از جمله خود نگارنده که به‌زعم خودم حرف‌های جالبی را با منقاش از دهان او بیرون کشیدم که شاید برای نخستین بار بود بر زبان می‌آورد. اما از این حرف‌ها حتی یک جمله‌اش هم در فیلم نیست.
اما حالا که فرصت دوباره دیدنش پیش آمد،با نگاهی دیگر و از منظر یک سینمایی نویس و نه صاحب عله، دیدم فرم و قالبی که در تدوین به کار گرفته شده، تناسب خوبی با شخصیت پشت صحنه این شاعر دارد. کسانی که او را می‌شناسند، می‌دانند که در محفل آرایی و شیرین زبانی و گفتن طنزهای ناگهانی، احمد رضا احمدی بی‌همتاست. اما همین آدم طناز به محض این که پرسشگری را مقابل خود ببیند، چنان عبوس و جدی می‌شود که هیچ نشانی از شیرین زبانی در گفته‌هایش باقی نمی‌ماند. کاری که سازندگان فیلم کرده‌اند این است که با تدوین پشت صحنه‌ها برای نخستین بار شاید شخصیت و منش اصیل و را که از انظار عمومی پنهان مانده، بیان کرده‌اند. صبح شبی که این فیلم پخش شد در مکالمه‌ای دوستانه احمدی دلخوری مجددش را با گفتن این جمله که «این فیلم درباره من نیست درباره موبایل است» ابراز کرد و من هم همین توجیه را برایش آوردم و گفتم که این یک فیلم مدرن است که با شخصیت شما که یکی از مدرن‌ترین شاعران امروز ما هستید، هماهنگی دارد. نمی‌دانم پاسخم او را راضی کرد یا نه ولی خود قانع شدم که این فیلم اتفاقاً احمد رضا احمدی را خوب توضیح می‌دهد.
ماهنامه تجربه- تیر 1390