نوشته ها



مردمی بودن در مقابل حرفه‌ای بودن

ناصر صفاریان                          

یک خبرگزاری گفت و گویی انجام داده درباره حضور یک فیلم ساز با 12 فیلم در یک جشنواره سینمایی. البته درستش این است که از کلمه «فیلم ساز» در چنین موردی استفاده نکنیم؛ آقای رضا صفایی هم که پرچم دار چنین حرکت هایی در سینمای قبل از انقلاب است، رکوردش سالی 5 –4 عنوان بوده، نه بیش تر.

          البته قبل از خواندن گفت و گو شاید تصور کنیم این فیلم ها مربوط به چند سال است که حالا یک جا در جشنواره به نمایش درمی آید، ولی با خواندن مصاحبه متوجه می شویم این گونه نیست و جز دو فیلم، همگی در کم تر از یک سال گذشته ساخته شده.

          بهتر نیست به جای حرکت های نمایشی و تبلیغاتی در برگزاری این جشنواره و نمایش چنین فیلم هایی که نادیده مشخص است چه کیفیتی دارند، بنا را بر تربیت فیلم سازان حرفه ای بگذارند و اگر استعدادهایی کشف شده، آن ها را به سطح حرفه ای برسانند؟ بهتر نیست بودجه این جشنواره های حمایتی را برای حرفه ای تر شدن فیلم سازان، جشنواره و البته خود برگزار کنندگان صرف کنند؟

          برخلاف آن چه در موارد این چنینی نمایش داده می شود، «مردمی» بودن در مقابل «حرفه ای» بودن نیست، و مردمی بودن این شکلی، فقط نادیده گرفتن اصول تجربه و هنر و حرفه ای گری ست. با سیاست این شکلی و با این شکل سیاست گذاری، مردمی بودن، بی تناسب ترین عنوانی ست که می توان به یک رویداد هنری الصاق کرد.

روزنامه اعتماد- 2 دی 1391