انتظار بیش از این ها بود

ناصر صفاریان

من ضعف مجموعه «مختار نامه» را در فیلم نامه این اثر می بینم؛ یعنی در اغلب قسمت ها موضوع کش داده می شود؛ بدون آن که اتفاقی بیفتد. مشکلی را که ما در سریال های غیر فاخر تلویزیون و سریال های معمولی همیشه می بینیم، این بار در سریالی که اسم فاخر دارد می بینیم. ماجرایی که می تواند در چند دقیقه جمع شود یک قسمت کامل به آن اختصاص داده می شود.
من در قیاس با مجموعه «امام علی ( ع ) »، «مختار نامه» را پایین تر می دانم. من حتی معتقدم که صحنه های جنگ «مختار نامه» که این قدر هم روی آن ها تاکید داشتند و مخاطب با سطح توقع بالایی پای آن می نشست، در قیاس با «امام علی( ع )» در سطح پایین تری قرار داشت. به عنوان مثال صحنه نبرد و دستگیری مسلم اصلا در حد و اندازه های داود میرباقری و یک سریالی که نامش فاخر است، نبود. این صحبت را من در قیاس با دیگر سریال های تاریخی تلویزیونی می گویم، و گرنه سریال «مختار نامه» در زمینه دکور و فضا سازی موفق عمل کرده است؛ یعنی توانسته فضای آن دوران را به خوبی به مخاطب خود نشان دهد.
در بین بازیگران سریال به شخصه معتقدم که فریبرز عرب نیا بازی خاصی به جز آن بازی هایی که قبلا از او دیده بودیم نداشت؛ از جمله این که چهره مختار، حرکاتش و لبخند و حرکات پیشانی که ما تقریبا در همه بازی های عرب نیا می بینیم در این سریال هم وجود دارد؛ یعنی نوع نگاه، نوع لبخند و نوع واکنش نشان دادن مختار آن زمان و آن مکان به نظر من تفاوتی با بازی عرب نیا در فیلم های «سلطان» و «شوکران» و بازی های شاخص قبلی اش ندارد. ولی بازی به خودی خود بازی خوبی است. تقریبا می شود گفت که همه بازی های سریال بازی های خوبی هستند و در کنار این بازی ها باید یاد کنم از بازی های بسیار عالی فرهاد اصلانی و رضا کیانیان.
در آخر باید بگویم که برخی از کارهای تاریخی تلویزیون مثل «کوچک جنگلی» اگر دوباره پخش شوند من باز هم آن ها را می بینم. از کارهای خود میرباقری نیز اگر مجموعه «امام علی( ع )» دوباره پخش شود دوست دارم که آن را ببینم، اما اگر «مختار نامه» دوباره پخش شود آن قدر برای من جذابیت ندارد که بخواهم دوباره آن را تماشا کنم. در واقع کلیت سریال چیزی نبود که مرا بگیرد و به اثر مورد علاقه ام تبدیل شود.

هفته نامه سروش- 22 مرداد 1390